mischien is dit de reden waarom ik ff niet kan laggen
Ik werd vandaag wakker met een voldaan en lekker gevoel. Ik voelde me goed. Ik had heerlijk geslapen, en, ik was voor het eerst in circa 4 jaar in een goede bui. Ik keek met een glimlach op mijn gezicht naar de overblijfselen van mijn wekker in de hoek van de kamer, die ik eerder op de ochtend met een verbazingwekkende kracht tegen de muur had gesmeten voor het verpesten van mijn nachtrust met zijn idiote gepiep. Vrolijk fluitend loop ik in mijn onderbroek naar de keuken, en pak het brood uit de kast. Ik eet niet vaak thuis, en dat was ook wel te zien ook. Het brood was inmiddels zo hard geworden dat ik er hoogst waarschijnlijk een zeehondje mee zou kunnen neer knuppelen. Geen probleem, ik heb nog cornflakes. Nog steeds in een goede bui leeg ik zeker drie kwart van het pak cornflakes in een enorme schaal, pak de melk uit de koelkast, en houd het pak ondersteboven boven mijn cornflakes. Er kwam niks uit. Wat vreemd is, want het pak voelde wel zwaar aan. Ik schud het pak wat heen en weer, en met een zachte plop valt er iets bovenop de cornflakes wat nog dikker was dan vla, terwijl de keuken zich gauw vulde met de meest gore geur ooit.
Kijk, normaal gesproken zou dit mijn bui compleet verpesten. Maar niet vandaag, oh nee, want vandaag was ik voor het eerst in tijden in een goede bui, en niets zou dat kunnen verpesten!
Het zonnetje scheen weer lekker, dus ik, inmiddels opgefrist en wel, spring op mijn crossbrommer om even lekker naar het strand te gaan. Ik heb een supermooie helm van mijn broer gekregen, met een gaaf spiegel vizier op mijn helm, en heb daarom mijn vizier ook altijd dicht. Maar vandaag leek het me wel een mooie dag om hem is open te laten staan. Ik ben lekker aan het rijden, ongeveer halverwege de rit, en zit lekker op snelheid. Ik zit te zingen, en genoot van de wereld om mij heen. Op dit moment vliegt er een hommel mijn helm in, en ik lieg niet, die was bijna zo groot als een mus. Ik begin te gillen als een klein meisje, terwijl ik probeer af te remmen. Onze vriend de hommel zag inmiddels zijn kans schoon om zich te wringen tussen mijn wang en de stof aan de zijkant van mijn helm. Hij zat dus vlak naast mijn oor vast geklemd, en het klonk niet alsof hij het erg naar zijn zin had. Ik ook niet.
Ik, nog steeds gillend als een meisje van 4, maak het klipje van mijn helm open, pak de helm bij mijn mondstuk beet, en met een soepele beweging gris ik hem van mijn hoofd. De helm en onze vriend de hommel suizen door de lucht achter me, terwijl ik nog zeker met 80 kmpu door reed. Ik kwam eindelijk tot stilstand, zit uit te hijgen op mijn crosser, en ik realiseerde me dat mijn ogen toch wel extreem wijd open stonden. Ik rijd langzaam terug, waar ik mijn helm aantref in het midden van de weg. Het deed me denken aan mijn wekker. Mijn helm had zichzelf omgetoverd in een puzzel zo ernstig, dat de wereld kampioen puzzelen er nog van zou gaan gillen. Een uur en twintig minuten verder, stap ik weer op mijn brommer, inmiddels in een slechte bui. Ik bedacht me dat ik nog sigaretten moest gaan halen. Ik rijd naar de sigaretten automaat, met de klep van mijn helm zo stijf mogelijk dicht.
Eenmaal aangekomen pak ik mijn portemonnee, en had net te weinig kleingeld. Ik legde mijn portemonnee bovenop de sigaretten automaat, haal mijn GSM en andere dingen uit mijn zak, leg die naast mijn portemonnee, en vond eindelijk wat losgeld in mijn zak. Ik spring even later met een pakje sigaretten weer op mijn crosser, en rijd naar het strand, mijn bui weer lichtelijk beter.
Eenmaal aangekomen op het strand loop ik het eerste de beste strand tent in, en bestel een chocomel. Deze werd voor me neergezet, ik nam een slok, en wou mijn portemonnee pakken.
Mijn zak was leeg.
Mijn ogen werden weer zo groot als bij de hommel-gebeurtenis en ik denk terug aan de sigaretten automaat. Al mijn spullen, geld (bijna 300 euro) en telefoon, had ik bovenop de sigaretten automaat laten liggen, zo.n 8 km verderop. De twee meter hoge strand-mevrouw van minimaal 150 kilo was hier niet zo blij mee, en ik heb haar mijn diamanten ring moeten geven voordat ze me liet gaan, en me vertrouwde terug te komen. Op de weg naar de sigaretten automaat heb ik zeker 371 verkeersregels overtreden, maar ik had het er voor over. Ik sprint naar binnen, terwijl mijn crosser met een royaal gebaar op de grond dondert, en ja hoor, er lag niks meer.
geloof je zelf ook nog in dit verhaal?
b.t.w er zijn mensen die je kunnen helpen behandelen voor je schizofrenie
dit is zo opper kansloos
en dat geouwehoer in het humor topic
halo er is ook is een keertje wat humor kijk dan ook ff naar de rest van de topics en andere forums hoe het daar is.
Profile overzicht
Zoek user
Klik hier om de afbeelding te openen (nieuw venster).
Log in om te kunnen replien op dit onderwerp.
REPSOL_MIKE
...ga je der nog wat aan veranderen?
.
, 