Oorspronkelijk gepost door: Twenteboer
zal ik dan maar?
Was al een hoop gezeur omdat ze hier nooit kwam en omdat ze nooit tijd had of vrijmaakte en ik altijd initiatief moest nemen, dus ik gaf haar vorige week nog een kans, deze week weer het zelfde liedje, dus ik d8 er een beetje overna onderweg naar huis. Ik kwam tot de conclusie dat ik er maar een eind aan moest breien, haar verteld dus, en meteen gezegd waarom, kon ze niet echt hebben. toen ik in de naam had gezet: ik heb me in jouw vergist, je bent een solist en een egoist was het helemaal loos
. moraal van dit verhaal: Vrouleu, carbit moej ze voern